Os e as comunistas, neste Primeiro de
Maio, onde os operarios de todo o mundo expresan a súa solidariedade
internacionalista, consideramos importante facer énfasis en varias
cuestións que creemos de vital importancia para enmarcar o actual
contexto de crack económico e para resolver estes momentos delicados
para a clase traballadora galega.
1. A actual crise, que empezou en o
2008 e aínda continúa, é de sobre produción en aras do beneficio
dunha minoría parasitaria e corrupta, algo o que hai que
sumarlle o veloz enriquecimiento e especulativo do capital
financeiro.
Isto provoca unha contradición
esencial do capitalismo: O control dos medios de produción está
neste sistema en mans da patronal e non
de quenes fabricamos ou elaboramos. Pólo
tanto, a forza de traballo é tratada tamén como simple mercancía,
que debe de ser escasa para o funcionamento explotador deste modelo.
2. Tendo claro que a natureza das
relacións capital - traballo baixo este método son irregulares, a
saída do propio sistema pasa por a destrución de forzas
produtivas, o cal xera desemprego, salarios insuficientes e
precariedade.
Pero non contenta a burguesía con
isto, no seu afán acumulativo e monopolista, xorden as guerras do
imperialismo contra aqueles pobos que defenden a súa soberanía e
independencia nacional, impoñendo así o seu desmedido abuso de
recursos, un férreo dominio político e o control social. Fálannos
de paz, de xustiza e de democracia, cando en realidade fan todo
o contrario.
Tamén en este vergonzoso intento de
remediar algo que toca fondo, os actuais poderes económicos crean
unha ficticia división entre xéneros
para facernos máis débiles si cabe. Pero
que non nos confundan, a loita das mulleres, doblemente castigadas, é
realmente contra o propio libre mercantilismo, quen exerce o seu
forte patriarcado, e non contra o home por selo.
E non menos repugnante, e a par que
repulsivo, é o auxe do fascismo en Europa. Partidos como a Fronte
Nacional de Marine Lle Pen ou o FPO de Austria aumentaron o seu
apoio considerablemente, con programas altamente xenófobos e de
deriva totalitaria, xa que son, e recordando a cita de
Dimitrov, histórico dirixente comunista búlgaro, as
organizacións do axuste de contas terrorista contra a clase
obreira.
3. O muro de contención oligárquico,
en Galicia e no resto de nacións e pobos do Estado Español, é o
Réxime de o 78, imposto póla ditadura franquista e co apoio
do PCE controlado por o carrillismo, pólas posicións
reconciliadoras co terror falanxista.
Esta estrutura, que só concedeu certas
concesións pólas presións dos obreiros organizados en sindicatos e
frontes de masas en aquel entón, está sustentada por un Xefe
de Estado non electo por a maioría social e por un turnismo que
apenas ofrece diferenzas nas súas políticas.
Dedúcese que a problemática non é só
económica, si non tamén política, de quen exerce o poder e con
quen se sitúa, ou coa maioría social ou coa burguesía que vive do
noso esforzo e é culpable desta conxuntura. As dificultades
económicas non se poden corrixir sen facer o mesmo coas dificultades
políticas, isto é, a saída inmediata do sistema que se sustenta
nos mesmos.
4. Ante estas circunstancias xurdiu,
coa axuda dos medios de comunicación privados, o fenómeno
ciudadanista, indefinido no
ideolóxico ( nin de esquerdas nin de dereitas )
e inspirado na Revolución Francesa, errada ó intentar implantar
Liberdade, Igualdade e Fraternidade sen superar as desigualdades
sociais típica do modelo burgués de relacións.
Podemos, e xa non só eles, ofrecen a
falsa esperanza de que sen a nosa unidade nin loita e simplemente
depositando un voto pódese facer un cambio profundo de esta pésima
situación. Históricamente, e cabo recordalo, o conflito
obreiro foi a correa de transmisión dos cambios.
5. Pólo tanto, que alternativa
ofrecemos os e as revolucionarias ? É evidente que con todo o antes
exposto o capitalismo é irreformable. O soño ilusorio de que
a riqueza non estea en mans duns poucos choca coa alma do
liberalismo, a concentración económica.
Hai que , e así o defendemos, empuxar
cara a a UNIDADE POPULAR que instaure unha REPÚBLICA POPULAR e o
SOCIALISMO nun proceso ininterrumpido. Esa é a que divisamos
como meta a conquistar.
Pero este obxectivo non se pode cumprir
sen o importante labor de vanguardia obreira do Partido Comunista
Unificado, que non existe lamentablemente. Por iso chamamos a
propia coordinación entre marxistas para reconstruír a Organización
de Novo Tipo, baseada nos ensinos dos bolcheviques, o cal guiará
ó proletariado cara a a vitoria final.
SEN UNIDADE DA CLASE TRABALLADORA NON HAI OPCIÓNS!
ESTE 1º DE MAIO A LOITAR PÓLA REPÚBLICA POPULAR E O SOCIALISMO!!
VENCEREMOS!!!
